Stand by me.
15 mrt. 2016
🇺🇸
vanuit Verenigde Staten
'When the night has come and the land is dark. And the moon is the only light we will see. No I won't be afraid, no I won't be afraid just as long you will stand by me. Stand by me.'
Lieve Allemaal,
De afgelopen weken zijn waanzinnig, vermoeiend en verdrietig geweest; een rollercoaster van emoties. Vorige week kreeg ik een telefoontje dat een au pair uit Denemarken plotseling is overleden. Zij
was voor een heel jaar in Amerika. Ik heb haar regelmatig gesproken en gezien tijdens storytime in de bibliotheek waar ik altijd met Coraline heen ging. Het was een hele leuke en lieve meid, 20
jaar en veel te jong gestorven. Het is nog steeds onbegrijpelijk. Vrijdagavond ben ik samen met Mendy naar de herdenkingsdienst in Manhattan geweest. Verdriet en respect als je zag hoe sterk haar
ouders en zus waren. Kippenvel toen ze foto’s van haar lieten zien met het nummer stand by me op de achtergrond. Het is nog niet duidelijk waaraan zij uiteindelijk is gestorven. Een infectie zal in
ieder geval de hoofdoorzaak zijn geweest. Als ik over een aantal jaar terug denk aan deze tijd in New York, dan denk ik aan haar en dat ik heb geleerd dat je van ieder uur, iedere minuut en iedere
seconde moet genieten in het leven. Sunneva, I will always remember you.
Naast deze verdrietige dagen koester in nog meer de leuke momenten. Samen met Coraline naar de speeltuin, Cooper iedere dag ophalen van 'de echte gele Amerikaanse schoolbus' en samen met Mendy
genieten van de zon in Central Park. Hier is inmiddels al de zomertijd ingegaan wat betekent dat we de komende twee weken maar 5 uur tijdverschil hebben met Nederland. De temperatuur begint hier
ook al aardig op te lopen. Op naar de zomer! En over de zomer en zon gesproken; over precies 10 dagen vlieg ik naar Los Angeles voor een onvergetelijke reis met mijn ouders en zus. We huren een
auto op het vliegveld en rijden als eerste naar Las Vegas met als tussenstop Palm Spring en de Grand Canyon. Vervolgens verblijven wij een paar dagen in Las Vegas om te genieten van al die
lichtjes, de bizarre hotels en indrukwekkende shows. Daarna rijden we naar San Francisco en via de kust weer terug om de laatste week te genieten van the walk of fame, Beverly Hills en Venice beach
in Los Angeles.
De tijd vliegt voorbij hier en voor je het weet ben ik alweer terug in Nederland. Zoals ik al eerder heb verteld heb ik bij aankomst op het vliegveld veel gedoe gehad met mijn visum. Na het zoeken
met Riel en Donielle naar verschillende opties en oplossingen is nu definitief besloten dat ik rond 8 juni weer naar huis vlieg. De enige optie voor het aanvragen van een ander visum was door hem
zelf op te gaan halen in Amsterdam. Ik zou dan voor 2 weken naar huis moeten, visum regelen en weer terug vliegen voor 3 maanden Brooklyn. Dit zag ik zelf niet zitten en heb aangegeven dat ik het
bij 6 maanden wil laten. Inmiddels hebben ze ook alweer een andere au pair in het vooruitzicht. Ik geniet nog even van ‘mijn stad'; iedere keer weer als ik The Empire State Building zie, de love
letters op 6th avenue, de forever 21 in ga op Times Square en kippenvel gevoel op Ground Zero.
Voor iedereen die ooit nog naar New York gaat, Ground Zero is een plek waar je geweest moet zijn. Het 9/11 memorial, museum en The Freedom Tower. Deze torenis met zijn hoogte van 541 meter het
hoogste gebouw van New York en tevens van het gehele Amerikaanse continent. Het is de op vier na hoogste gebouw ter wereld. Twee weken geleden is ook het nieuwe treinstation geopend op Ground Zero.
Het treinstation verbind New York City met New Jersey en bestaat deels ook uit winkels. Het is een waanzinnig gebouw en een van de duurste van heel Manhattan; 35 miljoen dollar aan bouwkosten om
precies te zijn.
Ondanks de afgelopen weken gaat het goed met mij. De heimwee is zo goed als weg en ik kan alles wat makkelijker loslaten. Iedere keer als ik thuis weer voor een vakantie ging kijken kwam ik altijd
tot de conclusie dat ik voor dat geldbedrag ook een ticket naar New York kon kopen. Uiteindelijk was de keuze dan simpel. Nu ik voor mezelf duidelijk heb wat ik verder wil met mijn leven is alles
ineens veel rustiger. De afgelopen vier jaar heb ik voor mijn gevoel half in Nederland en half in New York geleefd. Ik heb zin om een leven in Nederland te gaan opbouwen met een eigen huisje, een
leuke baan en andere bijzondere plekken in de wereld te gaan zien. Er staat nog zoveel op mijn lijstje, maar ik heb absoluut niks te klagen en ben ongelofelijk dankbaardat ik op mijn 23e alzeven
keer in New York City ben geweest en het mijn tweede thuis kan noemen.
Home is where you make it yours!
Liefs,
Esmee
'We keep this love in a photograph.'
10 feb. 2016
🇺🇸
vanuit Verenigde Staten
Lieve allemaal,
Van een limo ride door Manhatten, naar een ijshockey wedstrijd in Barclays Center tot aan de super bowl in San Francisco. Het waren weer een paar onvergetelijke weken.
Iedereen zegt dat New York de place to be is om het uitgaansleven te ontdekken. De vorige keer was ik hier nog te jong voor. Nu ben ik 23 jaar en mag ik officieel uitgaan in New York. Dit wilde
ik uiteraard ook een keer meemaken. Met een grote groep van ongeveer tien meiden zijn wij gaan eten bij Olive garden. Tip; hier moet je absoluut wat gaan eten als je in New York bent. Vervolgens
moesten wij om kwart over 10 verzamelen op Grand Central, 42nd street. Hier werden wij opgehaald door een waanzinnige limousine. Met het nummer the empire state of mind van Alicia Keys op de
achtergrond en een fles champagne hebben wij een uur door Manhattan gereden. Van Times Square tot aan Soho; It felt like a concrete jungle where dreams are made of! Vervolgens werden wij bij een
club afgezet waar wij via een promotor gratis binnen konden komen. Om het verhaal kort te maken; de promotor is nooit komen opdagen, wij hebben twee uur buiten staan wachten in de rij en binnen was
het enorm druk. Het was totaal niet wat ik ervan verwacht had. Ondanks dat kijk ik terug op een gezellige avond en een geweldige limo ride. Volgende keer wordt het een rooftop party, maar daarmee
wachten wij nog even op het voorjaar.
In het weekend spreek ik meestal met Mendy af. Zij is ook Nederlands en is au pair bij vrienden van Riel en Donielle. Ik kan het erg goed met haar vinden en het is fijn om zo af en toe in het
Nederlands je verhaal kwijt te kunnen. Afgelopen weekend zijn wij naar een ijshockey wedstrijd in Barclays Center, Brooklyn geweest. Dit is een groot evenementen hal waar ook onder andere
basketbalwedstrijden en concerten worden gehouden. Ik ben nog nooit naar een ijshockey wedstrijd geweest, maar ook ik ben inmiddels grote fan. New York Islanders - Edmonton Oilers; het was
waanzinnig! De sfeer van het publiek, de vele fans en het gevoel als het Amerikaanse volkslied wordt gezongen. Onbeschrijfelijk...
Na de wedstrijd zijn wij naar ‘mijn huis’ gegaan om daar met z’n allen de 50e super bowl wedstrijd te kijken. Hoewel vele keken voor de sport, keek ik natuurlijk voor DE half time show van het
jaar. Coldplay, Bruno Mars en Beyonce. Ze hebben er een waanzinnige show van gemaakt!
De dagen vliegen hier echt voorbij. Inmiddels ben ik er alweer bijna zes weken. Iedere dag heb ik hetzelfde ritme; rond acht uur beginnen en rond half zes klaar. Cooper wordt door Riel of
Donielle naar de schoolbus gebracht. De meeste dagen mag ik zelf kiezen wat ik met Coraline ga doen. De ene keer is het dansles in Brooklyn, de andere keer naar de dierentuin in Manhattan. Rond 4
uur haal ik Cooper op van de schoolbus, mogen ze nog even spelen en daarna is het tijd om in bad te gaan. Hoewel ik ze af en toe beide achter het behang kan plakken, hebben die twee voor altijd een
speciale plek in mijn hart.
Nu ik hier alweer zes weken ben, betekent het ook dat ik de dagen kan gaan aftellen totdat ik vakantie heb. Samen met mijn ouders en zus ga ik 25 maart voor drie weken naar de Westkust van
Amerika. Los Angeles, Las Vegas and San Francisco it is! Ik kan niet wachten om jullie daar weer te zien.
De heimwee wordt gelukkig langzamerhand minder en ik kan het nu allemaal en plek geven. Hoelang ik precies blijf is nog onduidelijk, maar ik maak er het beste van en ik wil er onwijs van
genieten. Ik weet nu dat het de laatste keer is en ik het straks op een andere positieve en bijzondere manier kan afsluiten.
Kijk af en toe eens bij mijn fotoalbums. Ik voeg hier regelmatig nieuwe foto’s aan toe, maar daar krijgen jullie geen nieuwe melding van.
'We keep this love in a photograph, we made these memories for ourselves!'
Liefs,
Esmee
If kisses were snowflakes, I'd send you a blizzard!
25 jan. 2016
🇺🇸
vanuit Verenigde Staten
Lieve allemaal,
Tot aan mijn knieën wegzakken in de sneeuw, sneeuwballen gooien met Coraline, mensen aan het snowboarden op Times Square en ontzettend gelachen in Central Park. Wat was dat ongelofelijk gaaf!
Ik heb nog nooit zoveel sneeuw gezien. Waarschijnlijk hebben jullie via de televisie wel het een en ander meegekregen over de sneeuwstorm die naar New York onderweg was. Ik wil jullie even laten
weten dat alles goed gaat hier. We hebben inderdaad een flinke sneeuwstorm gehad en er is zeker meer dan 70 cm sneeuw gevallen. Een sneeuwstorm voor in de top 5 ergste sneeuwstormen ooit! Alleen
dat kan natuurlijk weer in New York.
Op de dag van de sneeuwstorm werd het hele leven in New York rond 2 uur stil gelegd. Zo heb ik New York nog nooit gezien. De metro’s en bussen stopten met rijden en auto’s mochten de wegen niet
meer op. Zelfs de forever 21 op Times Square was dicht. Het heeft tot middernacht nog door gesneeuwd.
De volgende dag was er een strak blauwe lucht en ongelofelijk veel sneeuw. De storm was voorbij. Ik ben vroeg opgestaan en samen met een vriendin naar Central Park gegaan. Blijkbaar hadden meer
mensen dat idee, maar wat was dat bijzonder om op die plek tot aan je knieën weg te zakken in de sneeuw.
Nu de sneeuwstorm weer voorbij is begint langzamerhand alles weer op gang te komen. De wegen worden sneeuwvrij gemaakt en de metro’s en bussen rijden weer. Ondanks dat de wegen sneeuwvrij zijn,
ligt er nog genoeg sneeuw op de stoep en in de voortuinen. Dit is voorlopig nog niet weg aangezien het blijft vriezen. Ik heb wat foto’s toegevoegd op mijn weblog. Dan krijgen jullie een beetje het
idee hoe het was. Het was voor mij een onbeschrijfelijke ervaring om nooit te vergeten.
'Snow is just confetti from the sky!'
Liefs,
Esmee
'Difficult roads often lead to beautiful destinations.'
20 jan. 2016
🇺🇸
vanuit Verenigde Staten
Lieve allemaal,
Alweer een nieuw jaar; 365 nieuwe dagen en nieuwe kansen waarvan 242 dagen in Brooklyn, New York. Een avontuur dat ik van mezelf moet aangaan. Een avontuur vol met mooie, bijzondere maar ook
moeilijke momenten. Weer een avontuur om nooit te vergeten...
Met een dubbel gevoel vertrok ik op 2 januari voor 8 maanden naar die geweldige stad. Dit keer wist ik wat mij allemaal te wachten stond. Dat gaf mij een rustig, maar ook onzeker gevoel; doe ik
er wel goed aan om terug te gaan en kan ik dit allemaal weer net zo goed doen als de eerste keer? 1 ding wist ik zeker; hier kom ik alleen achter als ik het gewoon probeer.
Veilig aangekomen op JFK airport, met gelukkig al mijn koffers, ging ik op zoek naar Riel. Hij zou mij daar op komen halen. Nog even de douane door en dan kon het hele avontuur opnieuw
beginnen. Helaas dacht de douane daar jammer genoeg anders over. Ik werd er bij de controle meteen uitgehaald en naar een kantoor ergens achteraf gestuurd. Mijn koffer mocht niet mee naar binnen,
ik moest mijn paspoort achterlaten en wachten tot ik werd opgeroepen. Ze konden maar niet begrijpen waarom ik 8 maanden in New York wilde verblijven. Wat kwam ik doen? Waar ga ik wonen? Waar ga ik
het van betalen? Het waren onwijs veel vragen en ik was bang dat ze mij gelijk weer terug naar Nederland zouden sturen. Ik werd behandeld alsof ik een of andere crimineel was. In Nederland heb ik
bij het Amerikaans consulaat een goedgekeurd B2 toeristenvisum gekregen voor 10 maanden Amerika waarvan ik er 8 zou blijven. Blijkbaar is er hier een fout gemaakt en is een B2 visum maar 6 maanden
geldig. Achteraf gezien snap ik dus goed dat ik er tussenuit werd gehaald. Na het afscheid nemen van mijn ouders, de stress van de lange reis en de dubbele gevoelen was ik gesloopt.Nu is de vraag
hoelang ik blijf in New York. Op dit moment zijn wij aan het uitzoeken of wij eventueel het B2 visum om kunnen zetten naar een J1 werkvisum. Dit zou dan zijn voor de laatste 2 maanden op
summercamp. Ik denk zelf dat het bij 6 maanden blijft aangezien ze bij het verlengen van een visum ook naar je reisgeschiedenis kijken en ik natuurlijk al vaker in New York ben geweest.
Na een slechte start kwam ook nog eens de extreme heimwee waar ik totaal niet op gerekend had. Althans niet zo snel al. Daarom ook nu pas mijn eerste weblog. Ik probeer nu zo langzamerhand mijn
draai te vinden hier.Mijn doel van dit tweede avontuur was om uit te zoeken wat ik precies wil; ga ik een leven opbouwen in Nederland of vertrek ik voorgoed naar New York? Hier ben ik in ieder
geval al snel achter gekomen. Toen ik voor de eerste keer 7 maanden naar New York vertrok was alles in de eerste weken nog nieuw, leuk en spannend. Toen kwam de heimwee ook pas veel later. Deze
keer was ik 1 dag vrij en begon gelijk ‘het echte leven’. Ik besef nu meer dan ooit hoe belangrijk het is om je familie en vrienden dichtbij je te hebben. Mensen die belangrijk voor je zijn, want
zonder hen is Manhattan niet hetzelfde, voelt Manhattan niet meer hetzelfde. Nu weet ik voor mezelf dat ik in Nederland thuis hoor ook al zal New York altijd mijn tweede thuis blijven.
Dit alles neemt niet weg dat er natuurlijk ook al leuke en mooie momenten zijn geweest hier in New York zoals iedere dag die twee kleine kids om me heen. Beide moesten ze aan het begin erg
wennen aan de situatie. Ik geef ze ook groot gelijk. Twee weken kerstvakantie, alle feestdagen, op vakantie naar Nederland en de verandering van twee au pairs. Gelukkig gaat het nu al beter.
Coraline is een heerlijk meisje en af en toe een kleine dramaqueen. Het is voor mij heel bijzonder om dit keer hele dagen met haar op pad te zijn. Ik herken zoveel van Cooper in haar op die
leeftijd. Cooper is ontzettend gegroeid en gaat nu vijf dagen in de week naar school.
Oh en Manhattan...dat blijft natuurlijk altijd een geweldige stad! Ondanks dat ik er al zo vaak ben geweest is het keer op keer weer bijzonder als ik over Times Square loop, de Brooklyn bridge
zie of het nieuwe one world trade center.
Iedere dag probeer ik te genieten en er het beste van te maken. Ik weet dat er nog meer moeilijke momenten zullen zijn de komende maanden, maar ik heb in ieder geval al bereikt waarvoor ik ben
gekomen.
"Maybe the journey isn't so much about becoming anything. Maybe it's about unbecoming everything that isn't really you so you can be who you were meant to be in the first place."
Liefs,
Esmee